‘Declareer maar dubbel dan’.
Niet netjes. Wel wat er in de praktijk gebeurt.
Want met alle beste bedoelingen van de wereld is het gladweg onmogelijk om voor 40 euro een therapeut 1.5 uur vrij te plannen in de agenda en daarvan dan ook nog alle salarissen en praktijkkosten te betalen.
(Even voor de lezers die geen zorgverlener zijn. Je mag een behandeling slechts één keer declareren. Of je er nu 30, 60 of 90 minuten over doet maakt niet uit. Veelal red je het niet in 30 minuten, waarna het creatieve boekhouden om de hoek komt)
‘Dan die baby’s maar naar de praktijk halen’ is de optie voor therapeuten die liever niet frauderen, maar wel willen zorgen.
Niet de beste zorg. Maar ja. Dat ga je nu eenmaal niet redden in dat half uurtje dat je hebt voor zo’n kleintje.
BAM. Burnout.
Reïntegreren. Op naar een agenda met 15 patiënten op een dag.
Patiënten waar ik niet kon leveren. 1. Wat ik kan en 2. Waar ik vind dat ze recht op hebben. Namelijk: de beste zorg.
De beste zorg is in mijn ogen altijd maatwerk. Werk op maat. Op maat voor mijn doelgroep. Op een plek waar zij zich het meest comfortabel voelen, doorkunnen in hun ritme en het ritme van het gezin.
En dat is nu eenmaal zelden van 15.30 uur -16.00 uur is een prachtige steriele praktijkruimte met allerlei nieuwe prikkels en een gestresste ouder die de planning van de hele dag aan heeft moeten passen op deze afspraak.
En dan moet die baby natuurlijk wel z’n truc doen. Anders is alle moeite weer voor niets geweest en kan iedereen weer onverrichter zake naar huis. Dossiertechnisch voor mij dan wel weer lekker. Gb, baby huilt.
En daarom ging het roer om. Ik startte mijn eigen praktijk zonder praktijk, behandel baby’s en jonge kinderen altijd aan huis, ben er 1 tot 2 uur en werk zonder contracten.
En dat werkt als een trein. Blije baby’s, blije ouders, ik schuif in, observeer en creëer. Werkt ook mega effectief. Win win zou je zeggen.
En toch wringt het nog. Want om deze zorg te kunnen leveren betalen ouders een eigen bijdrage. Maar wat nou als je dit niet kunt betalen?
Ik vind het ingewikkeld en lig er tegen het einde van het jaar toch weer even wakker van. Toch contracten dan? Nee! Want voor die voorwaarden kan ik niet zorgen.
Maar hoe dan wel?
Denk jij met mij mee? Ik hoor je graag!
